xudmani

sif. və zərf <fars.>

1. Gizli, dostyana, məhrəmanə, məhrəmanə bir şəraitdə başqalarının olmadığı bir şəraitdə. Xudmani söhbət. Xudmani danışıq. – Bəli, mən istəyirəm söhbətimiz xudmani olsun, – deyə, Müqim bəy yan-yörəsinə baxdı. S. R..

2. Ancaq ən yaxın, ən inanılmış adamlardan ibarət. <Qəhrəman:> . . Xudmani bir məclis düzəldərəm. S. R.. Fevral ayının 12-də Ağa Mirsadıq ağa ikisini də axşam yeməyinə dəvət etdi. Bu çox «xudmani» bir qonaqlıq idi. Bir ev sahibi, iki də qonaq – vəssalam. Qant.. // Xəlvəti. <Firidun> xudmani bir bağı və həyəti olan yaxşı bir adama rast gəldi. M. İ..

3. Bir ailəyə məxsus, kiçik. Karvansaranın hətta xüsusi çalğıçıları və nəğməçi cariyələri vardı ki, bu və ya digər hücrədə xudmani eyş-işrət məclisi qurulanda nəğməçi cariyələr o məclislərə ruh verir, əvəzində maddi nemətlər kəsb edirdilər. Ə. M..